|
Als je al eerder over de perikelen van onze Thunderbird hebt gehoord, dan weet je dat er bij ons allerlei zaken gebeuren die anderen nooit hebben meegemaakt. Zo zijn wij bijna 5 jaar bezig geweest de TB enigszins olie-lekvrij te krijgen na de revisie van de motor. 7 pogingen met diverse main seals ten spijt, er bleven liters olie doorheen gaan. Pas na de 2e revisie van de motor is ie droog te noemen. Nu rijden we al een tijdje probleemloos rond en genieten zo, dat we bovenstaand debacle alweer bijna vergeten zijn. Zo reden we ook op zaterdag morgen 18 juli. Met de koffiespullen in de klep en de top ingeklapt reden we vanuit Bilthoven richting Lopik. Aangezien we dit jaar regelmatig ritjes hebben gemaakt, startte de TB direct en snorde dat het een lieve lust was. Wij proberen snelwegen altijd te mijden, dus binnendoor reden we in de buurt van Nieuwegein. Daar is vlak voor industriegebied Plettenburg een lange brug over de Lek. Vlak voor deze brug zijn een paar verkeerslichten. Bij het laatste verkeerslicht moesten we even wachten voor rood. Bij groen gaf ik enigszins gas en na 100 meter klonk er een ongenadig harde knal en we reden over iets heen. Mijn eerste gedachte was: nu is het echt afgelopen! De motor is geklapt! Hoewel dat echt mijn eerste reactie was, bleef de motor wel lopen, maar de auto stond te schudden alsof er recht onder de TB een aardbeving gaande was. Ik had de TB uit kunnen laten rollen tot op de naastgelegen busbaan. Terwijl de motor nog liep trok ik de kap open en... er was eigenlijk niets te zien?! Of toch wel? Er zat een lelijke kale plek op de shroud (metalen kooi om de ventilator heen) en die plek bleek ook nog vervormd. Gauw de motor uitgeschakeld en toen bleek tot mijn stomme verbazing dat er een blad van de ventilator was afgebroken!!! Aangezien de ventilator een flink stuk staal is bewoog de motor dus zo heftig door de ontstane onbalans in de fan. Wat nu? Zo konden we echt niet verder en naar huis rijden terwijl de motor zo staat te schudden leek me ook niet verstandig. Gelukkig vonden we op internet een Ford Garage op 800 meter afstand van waar we stonden. De TB toch maar weer gestart en rustig rijdend naar de garage getogen. In de showroom zaten 2 verkopers rustig achter de computer te surfen. Het was absoluut niet druk. Mijn vrouw (altijd handig om je vrouw op mannen af te sturen als je wat gedaan wilt hebben ;-) vertelde het verhaal en vroeg of we gebruik mochten maken van één van de bruggen. "Natuurlijk!" was het antwoord. "Zoek er maar één uit!" Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. De roldeur bij één van de bruggen geopend en snel de TB erop gezet. Toen de auto hoog genoeg stond kroop ik eronder, vrezend voor de ravage die ik zou aantreffen. Op het eerste gezicht kon ik niets ontdekken. Geen grote rampen dus. Minutieus speurend van de radiator tot de achterkant van de auto, kon ik niets ontdekken. Alles zat waar het zitten moest en geen lekkages. Zelfs de (pas gereviseerde) radiator had geen deukje opgelopen. Echt ongelofelijk! De auto weer laten zakken en de motor van bovenaf geïnspecteerd. Het blad bleek afgebroken en met kracht tegen de shroud aan geklapt te zijn. De shroud is daardoor vervormd en wel zo dat er een klein deukje in de motorkap is ontstaan. Meer schade lijkt er gelukkig niet te zijn! Nog meer geluk hadden we, omdat we al flink wat ritten gemaakt hadden door een bloedheet Frankrijk, en ik daarom al eerder een SPAL-fan had ingebouwd. Als we vandaag dus verder willen rijden moeten we zorgen dat we op de SPAL-fan kunnen draaien. Mijn vrouw begon met gezwinde spoed de shroud los te schroeven en binnen 10 minuten lag de gebroken fan op de grond.  Na de shroud weer teruggeplaatst te hebben en de thermostaat van de elektrische fan een stukje teruggeschroefd te hebben konden we de motor weer starten. Nog een laatste visuele inspectie en daar gingen we weer op pad en hebben onze geplande tocht gelukkig volledig kunnen uitrijden! Aangezien ik de laatste 8 jaar redelijk actief in de oldtimerwereld rondom Bilthoven ben geweest, ken ik aardig wat mensen die dezelfde passie hebben voor "bejaarde" wagens. Ik heb ze allemaal bovenstaande foto en verhaal gestuurd en allemaal reageerden ze in de trant van: "dit heb ik nog nooit meegemaakt!" en "dat heb jij weer!". Niet dat je daar verder iets aan hebt, maar het steunt me in de gedachte dat als ook dit weer is opgelost, het echt noooit meer zal voor komen. ;-) Vapor lock Hoewel de rit dus perfect afgemaakt kon worden blijkt de buitentemperatuur erg van invloed te zijn of je met enkel een elektrische fan kunt volstaan. De rit op 18 juli was met iets meer dan 20 graden en was verder dus perfect gelopen. De eerst volgende rit was met iets meer dan 30 graden en zou richting de Zaanstreek gaan. De Thunderbird startte als vanouds in één keer en opgetogen reden we eerst naar Tops Edelgebak om lekker gebak op te pikken. Nadat het gebak in de tas was reden we vrolijk verder in de richting van de A27. Wachtend voor het verkeerslicht vanaf de Gezichtslaan naar de N234 sloeg de motor af. Vreemd, dat was, sinds het inbouwen van de vonkversterker (zie eerder blog), niet meer gebeurd. Ook starten wilde de TB niet zonder meer doen... Na wat benauwde pogingen sloeg de motor plots weer aan en liep weer als een zonnetje. Optrekkend de N234 op, waar je 80 mag, sloeg de motor, bij ongeveer 40km per uur weer af. Het leek wel of we ergens tegen aan reden. Achteraf denk ik dat het de compressie van de motor was. Met de koppeling in konden we net de afslag naar crematorium Den en Rust insturen... Misschien moest ik daar maar eens vragen of ze ook auto's deden?! Ook hier wilde de auto weer niet zomaar starten. Pas na een poging of 10 sloeg ie weer aan. Zo gingen we de Zaanstreek niet halen en we besloten terug te keren naar huis en de Volvo te pakken. Richting huis leek ze er steeds meer zin in te krijgen. Zonder verdere incidenten reden we de TB de garage in... Wat was hier nu weer aan de hand?! Rijdend, speculerend en zoekend op het Internet tijdens de rit in de Volvo ben ik tot de conclusie gekomen dat we last moeten hebben gehad van vapor lock. Het fenomeen waar de benzine door de warmte van het motorblok aan de kook moet zijn geraakt en bellen maakt in de benzineleidingen. Hierdoor heeft de benzinepomp niets te pompen, heeft de carburateur niets in te spuiten en de bougies niets te verbranden. De motor slaat dus uit door "ondervoeding". Als je daarna dus een tijdje moet starten wordt de luchtbel weer gevuld, de motor koelt (een beetje) en de motor slaat weer aan. Als je dan niet voldoende rijwind maakt omdat je voorzichtig wegrijdt nadat de auto bij het stoplicht afsloeg, ontstaat er dus meteen weer te veel warmte en dus weer vapor lock. Conclusie is dus, dat er toch weer een ventilator op het motorblok moet worden gemonteerd. Whatsappend naar alle TB contacten kwam mijn neef met de melding dat hij dacht er nog ergens één te hebben liggen. Nadat we deze bij hem opgepikt hadden heb ik 'm eerst op een boormachine gezet om te kijken of hij in balans was. Helaas was de boormachine bijna niet vast te houden zo wiebelig leek de fan. Tegen beter weten in heb ik de fan toch nog even op de motor gemonteerd en gestart. De Thunderbird stond bijna net zo erg te schudden als met het afgebroken blad. Tja.. Wat nu? Als ik er dan toch één moet kopen, dan wil ik die snel hebben, zodat ik dit seizoen en met het komende mooie weer nog kan rijden. In Nederland is je keus dan niet echt ruim. Googlend had ik gelezen dat het aan te raden is de TB te voorzien van een zes-blads fan voor extra koeling. Nu heb ik normaliter geen warmte probleem omdat ik een moderne koelbody in mijn radiator heb laten zetten, maar toch. Laat ik dan maar meteen een zes-blads nemen. Ik vond op de website van Old School Products de Derale 17 en 18 inch. Mijn oude fan was 18 inch, dus de 17318 zou moeten passen. De Derale is echter een stuk "dikker" en officieel moet je 3 kwart inch tussen de fan en de poelie hebben. Metend met schuifmaat en liniaal kom ik niet veel verder dan 1cm, wat iets meer dan de helft van de gewenste afstand is. Na veel dubben en overleggen heb ik besloten deze toch maar te laten komen. 2 dagen later stond de pakketbezorger met een zwaar pak voor de deur.  Bij het uitpakken bleek de fan niet alleen zwaar maar het gevaarte bleek helemaal 'huge'! In 10 minuten zat de fan gemonteerd op de motor en draaide de boel als een zonnetje.  De eerste proefrit is succesvol verlopen. We hadden een feestje bij vrienden in Culemborg, dus dat was een perfecte afstand voor een shakedown. Met een mooi zonneje en de kap naar beneden reden we scenic die kant op. Ergens halverwege betrok de lucht en moesten we snel de kap opzetten. In alle omstandigheden, dus van warm en benauwd tot koel en vochtig deed de fan perfect z'n ding. Kortom, de fan is goedgekeurd! |