Dag 0 (1 juli): Bilthoven 0 km.

Vandaag is ons vertrek met de TB gepland, we zouden dan via scenic route door Duitsland met 2 overnachtingen rustig naar het Zwarte woud rijden. Maar gister is de TB naar de garage gegaan ivm flinke olielekkage; dat hoort niet na een pas gerenoveerde motor. Ze zouden het gaan oplossen. Maar aan het eind van de dag blijkt het niet opgelost, morgen verder. Jeroen past op ons huis, en zou samen met een vriend en (neef/broer) Ronald gaan barbequen. Gelukkig vinden ze het geen probleem, zelfs gezellig dat wij er toch nog bij zijn.



Dag 0 (2 juli) Bilthoven 0 km.

Vandaag zou het dan eindelijk zover zijn, op vakantie! De garage zou zodra de auto klaar is, bericht geven. Om 14 uur is er nog geen witte rook. Edgar wordt ongeduldig en laadt alle spullen in de Focus en wil naar de garage rijden om te horen of het de TB gaat worden, en zo niet dan rijden we meteen door met de Focus. Dat zou wel heel jammer zijn; in Duitsland wordt er wel op gerekend dat we met de TB komen...
Bij de garage aangekomen staan ze net op het punt om te testen, nadat alles weer keurig is dichtgemaakt. We zijn bij de test, de eerste minuten blijft de auto droog, maar daarna begint het alweer snel te druppen. Bijna gingen we met de Focus verder, maar Ronald wilde toch nog 1 poging wagen. Als dat zou lukken, zouden we die avond nog kunnen vertrekken, en een paar uur in het licht rijden. Ed bleef bij de garage, ik weer terug naar huis met de Focus, en bij de jongens aangekondigd dat we misschien nog een avond mee zouden eten, maar hopelijk niet. Om 17.30 kreeg ik bericht dat het was mislukt, nog steeds lekkage. Dat was het dan, het moest toch de Focus worden. Ed weer opgehaald bij de garage, en daar werd nog overlegd over een allerlaatste poging, de volgende ochtend, zodat we dan in de loop van de ochtend of begin van de middag op vrijdag konden vertrekken. Dan maar weer bbq in eigen tuin, met de jongens.





Dag 1 (3 juli): Bilthoven-Gersbach 750 km.

Uiteindelijk toch nog vertrokken nadat de mannen van Oldtimerland groen licht gaven, na de test was de auto eindelijk droog gebleven. Maar in Bilthoven bij het inladen drupte er alweer olie op de oprit. Nog een laatste keer twijfel of we niet toch met de Focus zouden gaan, maar nu was alles al ingepakt en het was bovendien al 15 uur. We hebben ons afgemeld voor het avondeten in Gersbach (dat gaan we allang al niet meer halen) en kiezen de optimum route over de snelweg. File bij arnhem, stukje binnendoor, man op de fiets roept: hee een T-Bird uit '57! Ik heb de eerste generatie, uit 55! gelukkig verderop geen file meer, en snelweg weer op. Bij eerste stop bleek spalvan het niet te doen, en dat bij 35 graden...zekering eruit, nieuwe erin en meteen weer doorgepieft. Elke tankbeurt ook olie peilen; overal plasje achtergelaten. Panisch voor olielampje, bij laagstaande zon wel 3x gedacht dat die brandde. Bij 3de tankbeurt lag er behalve plasje olie ook ineens een plas benzine naast; wat nu weer, slang stuk? Gat in de tank? Ed er midden in de nacht onder (gebruikt heel geroutineerd de stoep als babybrug).



Gelukkig niks te zien, blijkt overloop. Er staan ook gelijk 5 poolse truckchauffeurs omheen, lichtelijk bedreigend zo midden in de nacht, maar bleken allemaal fan van de auto. Toen een van de Polen aan Janneke vroeg of het haar auto was en zij "Ja!" zei, viel hij op z'n knieen en zei "I love you!". Janneke haastte zich naar Ed's voeten onder de auto te wijzen. Na olie bijgevuld te hebben (ong 0,8 l) kunnen we door. Ed heeft de naam van de auto inmiddels veranderd naar Bloody Mary.... Vlak voor de plaats van bestemming treffen we een groep lokale duitse jongelui die de auto ook prachtig vinden, en 1 van hen oppert om m vannacht te gaan stelen. Tegen 1 uur 's nachts kwamen we aan in Gersbach waar iedereen nog om het kampvuur zat, en waar we werden ingehaald met gejuich.

Dag 2 (4 juli): Gersbach

Al vroeg kwam Karin erachter dat gedurende de (korte) nacht 2 kratten bier, 3 vaten bier en 6 flessen sekt uit de koelwagen voor de deur zijn gestolen. De koelwagen zat niet op slot. De lokale jeugd wordt verdacht, zij hebben een slechte naam. Gelukkig hebben ze de T-Bird met geen vinger aangeraakt. Olie gepeild en koortsachtig overleg met Ronald van Oldtimerland. Kunnen we door of niet? Alternatief plan is al bedacht door Karin: wij verder met Beetle cabrio (van Christoph) en de T-Bird 2 weken bij haar voor de deur (waarmee dan af en toe kleine stukjes gereden moeten worden om de motor goed te smeren...:-) Maar Ronald zegt: gewoon doorrijden en oliepeil goed controleren, en reparatie komt later maar hij gaat het regelen. Daarna een prachtige wandeling in het zwarte woud, Gersbach is echt een prachtige plek!



'S avonds heerlijke bbq en buffet van zelfgemaakte salades, nog lang warm, heerlijk buiten.



Dag 3 (5 juli): Gersbach-St Julien 340 km

Na het ontbijt opgeruimd en ingepakt, en afscheid van alle familie en vrienden genomen en onze route voortgezet met T-Bird (nogmaals olie bijgevuld, 0,7 l; rijdende milieuramp :-) naar frankrijk. Scenic route, bij Basel de grens over, een prachtige rit. De motor loopt als een zonnetje en wordt niet te heet ondanks kapotte koelvan en 38 gr. In tegenstelling tot ons, onderweg meermalen schuilen tegen de hitte, pet, zonnebril en factor 50 ten spijt. Het blijft wel een prachtig land. Vandaag alleen 1x olie gepeild en wat koelvloeistof bijgevuld, dus dat viel mee. Opvallend was overigens dat de meeste keren dat Janneke had gereden, er geen noemenswaardige olielekkage te zien was....Tussen de middag geluncht met salade en tarte flambee (deegbodem met creme fraiche, kaas, uien en spekjes) Rond 18 uur hadden we er genoeg van en streken we neer in St Julien, een mooi en rustig plekje in de Jura, met een beeldschoon hotelletje met heerlijke keuken. Op het terras gegeten.



Dag 4 (6 juli): St Julien-Lac du Barrage de Grandval 335 km

Na het ontbijt, iets over 10 vertrokken we maar niet nadat de eigenaar nog een fotosessie van de auto had gemaakt (voor een vriend die ook een oude amerikaan had). Het was al flink heet, in Bourg-en-Bresse stoppen om te tanken en eten en drinken in te slaan; hier wordt de auto nageroepen: jolie! En een Turkse fransman komt een praatje maken, hij vindt de auto prachtig, en vertelt ons en passent dat de fransen maar kouwe kikkers zijn en niet kunnen werken. Nog voor 13 uur vluchtten we alweer de schaduw in voor een siesta.



Tussen 15 en 16 uur ging het verder, via de prachtige naaldbossen van Grandrif. Rond 17 uur dreigden grote onweerswolken maar die dreven weer over en het bleef zinderend heet, totdat de zon wat ging zakken. We reden door tot 20 uur, en streken neer in hotel Garabit aan een meer. Gelukkig hadden ze nog kamers over en konden we nog aanschuiven op het terras voor het diner. We namen ons voor de volgende dag vroeg te vertrekken omdat het dan koeler zou zijn.



Dag 5 (7 juli): Lac du Barrage de Grandval-Carla-Bayle 355 km.

Nog voor half 8 lieten we Anglards-de-st.Flour achter ons, maar uiteraard niet nadat de olie uitvoerig is gepeild, en weer bijgevuld met 0,5 liter. Inmiddels is er al ruim 2 liter extra ingegaan. We zijn net klein duimpje, we laten overal een spoortje achter. Het is om deze tijd inderdaad nog heerlijk koel, en rustig op de weg. Bij Bournazel moeten we even stoppen voor een kudde schapen die over de weg wordt opgedreven.



Verderop wordt het verkeer met woeste armgebaren door een ernstige motoragent aan de kant gedirigeerd voor een convoi exceptionelle, maar op het moment dat hij ons ziet breekt er een brede glimlach door, en roept hij: jolie! Inmiddels denken we erover om de naam van de auto te veranderen in Angelina Jolie. Als het tegen 13 uur alweer te heet is geworden, proberen we een nieuw plan uit: kap opzetten en het achterraam eruit ritsen, zodat we een zonnescherm hebben. Het lukt goed, alle raampjes incl achter open en de rijwind zorgt voor airco. Nu kunnen we ook op de heetste uren doorrijden! Via bloeiende zonnebloemvelden bereiken we rond 16 uur Carla-Bayle, en dan is het zelfs met zonnescherm te warm geworden dus nemen we een verfrissende duik in het zwembad.